Geplaatst op 18-02-2025 in Nieuws, Werknemers.
“Het is mijn verlangen om op zoek te gaan naar lichtpuntjes.”
Ruim dertig jaar werkt Plonie Weststrate bij Eleos. Ze begon als oproepkracht bij beschermd wonen en groeide door tot regiomanager. Werk dat ze met veel plezier en toewijding doet. “Ik vind het mooi dat we als ggz kwetsbare mensen hulp kunnen bieden.”
Zorgen zit in het DNA van Plonie. “Ik vind mens en maatschappij belangrijk. Van huis uit kreeg ik mee dat we niet alleen op de wereld staan, maar oog moeten hebben voor elkaar. Vanaf 1993 mag ik dat heel concreet doen bij Eleos. Daarvoor was ik zeventien jaar mantelzorger voor mijn moeder die MS had en runde het gezin. Toen mijn moeder overleed, wees een kennis me op een functie als oproepkracht bij beschermd wonen. Ik ben niet meer weggegaan. Ik werd coördinerend begeleider en na diverse managementopleidingen regiomanager.”
Beide kanten van het vak
Als regiomanager stuurt Plonie diverse zorgsoorten aan. “Dat is een verbindende rol waar ik enorm van geniet. Daarnaast houd ik me bezig met het vraagstuk hoe we onze christelijke identiteit kunnen vertalen naar de praktijk. Het is een voordeel dat ik met beide benen op de werkvloer heb gestaan en weet wat het werk van collega’s inhoudt. Dat helpt mij nu ik aan de meer beleidsmatige kant van het vak sta. Nog steeds probeer ik de feeling met de praktijk te houden door geregeld contact te houden met de cliënten, even bij hen langs te gaan en bijvoorbeeld koffie te drinken bij de bewoners in de groep.”
Lichtpuntjes
Plonie hoopt dat haar werk ervoor mag zorgen dat de situatie van mensen verlicht mag worden. “Er is zoveel gebrokenheid in deze wereld. Niemand heeft recht op geluk, maar de een heeft het wel veel zwaarder dan de ander. Het is mijn verlangen om op zoek te gaan naar lichtpuntjes en veiligheid te bieden. Soms zijn het kleine stapjes die we zetten, maar daar doen we het wel voor.”
Inmiddels gaat Plonie bijna met pensioen, maar stilzitten is voor haar geen optie. “Ik heb mezelf beschikbaar gesteld om nog wat klussen op te pakken. Een daarvan is het verder op de kaart zetten van ervaringsdeskundigheid. Daarnaast blijf ik me inzetten voor jeugd- en evangelisatiewerk in de kerk. Ook ben ik mantelzorger voor mijn hoogbejaarde vader. En tuinieren is mijn grootste hobby. Dat werkt ontspannend. Ik zie ernaar uit dat nog meer te kunnen doen.”